آیه هفتم:
امانتى که خداى تعالى به آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کرده است و آنها زیر بار نرفته اند،و این همان امانت ولایت پیامبر اکرم صلى‌اللّه‌علیه‌وآله ، امیرالمؤمنین، حضرت فاطمه و حسنین و ائمه بعد از آنان علیهم‌السلام مى‌باشد.
مفضل بن عمر مى‌گوید حضرت صادق سلام‌اللّه‌علیه فرمود:
ان اللّه تبارک و تعالى خلق الارواح قبل الاجساد بالفى عام فجعل اعلاها و اشرفها ارواح محمد و على و فاطمة والحسن والحسین و الائمة بعد هم صلوات‌اللّه‌علیهم فعرضها على السماوات و الارض و الجبال، فغشیها نورهم، فقال اللّه تبارک و تعالى للسماوات و الارض و الجبال: هولا احبائى و اولیائى و حججى على خلقى و ائمة بریتى ما خلقت خلقا احب الى منهم، و لمن تولاهم خلقت جنتى، و لمن خالفهم و عاداهم خلقت نارى ...، فولایتهم امانة عند خلقى، فایکم یحملها باثقالها و یدعیها لنفسه دون خیرتى؟ فابت السماوات و الارض و الجبال ان یحملنها و اشفقن من ادعاء منزلتها و تمنى محلها من عظمة ربها، فلما اسکن اللّه عزوجل آدم و زوجته الجنة قال لهما: کلا منها رغدا حیث شئتما ولاتقربا هذه الشجرة فتکونا من الظالمین فنظرا الى منزلة محمد و على و فاطمة والحسن والحسین و الائمة بعدهم فوجداها اشرف منازل اهل الجنة فقالا:
ترجمه و ادامه مطلب را اینجا بخوانید
نظرات شما: نظر
